De Meervoudige Histocompatibiliteits Complex (MHC)

Hoe menselijke leukocytenantigenen invloed hebben op partnerkeuze

Het belangrijkste histocompatibiliteitscomplex (MHC) verwijst naar het gedeelte op Chromosoom 6 dat honderden genen bevat (figuur 1), waaronder de menselijke leukocytenantigen (HLA) genen. Het MHC codeert voor eiwitten op het oppervlak van nucleaire cellen, waaronder witte bloedcellen (vandaar de naam "menselijk leukocytenantigen"). De MHC-eiwitten vangen vreemde stoffen op en presenteren deze aan je T-cellen. Het MHC is ook verantwoordelijk voor de compatibiliteit van weefsels en organen tussen mensen, vandaar de naam "belangrijkste histocompatibiliteit".

Figuur 1. Codominante expressie van HLA-genen

MHC-eiwitten worden over het algemeen onderverdeeld in drie "klassen". MHC klasse I-eiwitten worden op de meeste cellen van het lichaam tot expressie gebracht en helpen ons om virale infecties te bestrijden. De MHC klasse I-eiwitten omvatten die gecodeerd door HLA-A, HLA-B en HLA-C. MHC klasse II-eiwitten worden tot expressie gebracht op immuuncellen zoals B-cellen, geactiveerde helper T-cellen, macrofagen en dendritische cellen; deze cellen helpen ons om bacteriële infecties te bestrijden door antilichamen te produceren. De MHC klasse II codeert voor HLA-DR, HLA-DQ en HLA-DP. Er zijn ook MHC klasse III-eiwitten die onze immuuncellen ondersteunen.

De structuur van elke klasse van eiwitten is verschillend - terwijl MHC-klasse II twee ketens (A-keten en B-keten) heeft, heeft MHC-klasse I slechts één grote keten, gekoppeld aan een macroglobuline. Daarom wordt er soms een extra component toegevoegd om de keten te specificeren wanneer MHC-klasse II-eiwitten worden genoemd.

HLA Naamgeving & Typen

De HLA 2010 naamgevingsconventie is de momenteel veelgebruikte methode om MHC-eiwitten en de HLA-genen die ervoor coderen te benoemen. De conventie identificeert het HLA-gen, de allelgroep/allotype, specifiek eiwit en eventuele substituties/mutaties. Elk van deze velden wordt gespecificeerd met een numerieke waarde, toegewezen op basis van de volgorde waarin ze zijn ontdekt. Je kunt meer leren over de HLA naamgevingsconventie van 2010 hier. Een database van alle tot nu toe ontdekte HLA-typen is hier te vinden.

Wat is genetische compatibiliteit?

Genetische compatibiliteit verwijst naar de overeenkomst tussen de genen van twee individuen, met name met betrekking tot hun potentieel om samen kinderen te krijgen. Bepaalde genetische combinaties zijn meer compatibel en kunnen resulteren in gezondere nakomelingen.

Een methode om genetische compatibiliteit te testen is de aanwezigheid of afwezigheid van bepaalde genetische markers, zoals HLA (humaan leukocytenantigeen) markers, die betrokken zijn bij het immuunsysteem. Individuen met meer verschillende HLA-profielen kunnen genetisch compatibeler zijn, aangezien dit kan resulteren in een kind met een diverser immuunsysteem.

Another way to evaluate genetic compatibility is through genetic testing for inherited disorders. Couples who are considering having children may choose to undergo genetic testing to determine their risk of passing on certain inherited disorders to their offspring. This can help them make informed decisions about their fertility options and the potential risks and benefits of having children together.

Het is belangrijk op te merken dat genetische compatibiliteit niet de enige factor is die de gezondheid en het welzijn van een kind bepaalt. Andere factoren, zoals de algehele gezondheid en levensstijl van de ouders, kunnen ook een aanzienlijke impact hebben op de gezondheid van een kind.

Laat DNA Romance je helpen om vandaag je genetische matches te vinden!