De Wetenschap Achter Relatie Compatibiliteit

Dandine-Roulland C, Laurent R, Dall'Ara I, Toupance B en Chaix R (2019) Genetisch bewijs voor MHC-disassortatief paring bij mensen

Birnbaum GE, Zholtack K, Mizrahi M & Ein-Dor T (2019) De Bittere Pil: Het Staken van Orale Anticonceptie Vergroot de Aantrekkelijkheid van Alternatieve Partners Evolutionary Psychological Science volume 5, pages 276–285

*** Hormonale anticonceptiva veranderen de partnerkeuzes van vrouwen naar meer verzorgende mannen, maar als ze worden gestopt, keren deze voorkeuren terug, waardoor de aantrekkingskracht naar mannen met meer genetische compatibiliteit toeneemt, vooral tijdens hoogfertiele fasen, wat mogelijk een zoektocht naar alternatieve partners aanmoedigt.

Wedekind C (2019) Een voorspelde interactie tussen geurprettigheid en intensiteit biedt bewijs voor sociale signalering van het majeure histocompatibiliteitscomplex bij vrouwen.. Proc. R. Soc. B 285:20172714.

*** Het papier beschrijft de verbinding tussen het Major Histocompatibility Complex (MHC) en geurvoorkeuren bij mensen, waarbij eerdere bevindingen worden betwist en wordt geanalyseerd hoe okselschaven en andere factoren de perceptie van lichaamsgeur en de verbinding met MHC kunnen beïnvloeden, met een heranalyse van eerdere gegevens die aangeeft dat geurvriendelijkheid en intensiteit kunnen samenwerken met MHC-dissimilariteit bij het beïnvloeden van sociale signalering via geur, wat impliceert dat er een gecompliceerde relatie bestaat tussen MHC, geurperceptie en sociale communicatie.

Wu K, Chen C, Moyzis RK, Nuno M, Yu Z and Greenberger E (2018) Meer dan alleen een oppervlakkige aantrekkingskracht: Aantrekkingskracht gebaseerd op het majeure histocompatibiliteitscomplex (MHC) onder Aziatisch-Amerikaanse speed-daters. Evolution and Human Behavior. 39(4):447-456.

*** In een speeddate-context toonden vrouwen, maar niet mannen, voorkeuren voor partners op basis van Major Histocompatibility Complex (MHC)-complementariteit door middel van SNP-analyse, waarbij verschillende SNPs aantrekkingskracht beïnvloedden op basis van de nabijheid van belangrijke HLA-genen, en MHC-gebaseerde indices hadden vergelijkbare invloed op het voorspellen van tweede date-aanbiedingen voor beide genders.

Henningsson S, Hovey D, Vass K, Walum H, Sandnabba K, Santtila P, Jern P, Westberg L (2017) Een missense polymorfisme in het veronderstelde feromoonreceptorgen VN1R1 is geassocieerd met socio-seksueel gedrag.. Transl Psychiatry. 7(4):e1102.

*** De studie vindt een significante associatie tussen een polymorfisme in het VN1R1-gen, gerelateerd aan de menselijke vomeronasale type-1-receptor 1 (een deel van het systeem dat de effecten van feromonen reguleert), en socioseksueel gedrag bij vrouwen, met name met betrekking tot one-night stands, wat suggereert dat chemosignalering een rol kan spelen bij het moduleren van menselijke sociale interacties.

Burger D, Meuwly C, Marti E, Sieme H, Oberthür M, Janda J, Meinecke-Tillmann S en Wedekind C. (2017) MHC-gecorreleerde voorkeuren bij diestrus vrouwelijke paarden (Equus caballus).

Sherlock JM, Sidari MJ, Harris EA, Barlow FK, Zietsch BP (2016) Testen van de partnerkeuzehypothese van de vrouwelijke orgasme: het ontrafelen van eigenschappen en gedragingen . Socioaffect Neurosci Psychol. 6:31562.

*** De studie suggereert dat vrouwen verschillende orgasme frequenties ervaren met verschillende partners, waarbij degenen die een hogere orgasme frequentie veroorzaken worden gezien als meer humoristisch, creatief, warm, trouw en beter ruikend, en ook meer aandacht hebben voor de seksuele tevredenheid van hun partner, wat deels de mate-keuze hypothese van vrouwelijk orgasme ondersteunt, die het als een potentieel mechanisme voor het selecteren van hoogwaardige partners beschouwt.

Kromer J, Hummel T, Pietrowski D, Giani AS, Sauter J, Ehninger G, Schmidt AH, Croy I (2016) Invloed van HLA op menselijke partnerschappen en seksuele tevredenheid. Sci Rep. 6:32550.

*** De studie suggereert dat bij mensen HLA (een genetisch onderdeel van het immuunsysteem) ongelijkheid invloed kan hebben op partnerkeuze en seksuele tevredenheid, mogelijk door het detecteren van geurcue's die verband houden met genetische compatibiliteit, op een manier die vergelijkbaar is met mechanismen die worden waargenomen bij andere dieren, wat leidt tot genetische diversiteit en weerbaarheid tegen pathogenen bij nakomelingen.

Wlodarski R. and Dunbar RIM. (2015) Wat zit er in een Kus? Het Effect van Romantisch Kussen op Partnerwenselijkheid. Evol Psychol. ; 12(1): 178–199.

*** Deze studie vond dat het waargenomen vermogen om romantisch te zoenen invloed heeft op de beoordeling van potentiële partners, waardoor de aantrekkelijkheid vooral voor vrouwen in informele seksuele contexten toeneemt. Hoewel visuele aanwijzingen de invloed van informatie over zoenen in bepaalde partnerschapsituaties kunnen overschrijven, lijkt de invloed van aantrekkelijke visuele informatie sterker te zijn voor mannen dan voor vrouwen, wat duidt op de veelzijdige rol van zoenen bij het overbrengen van kwaliteit en aantrekkelijkheid van partners naast andere aanwijzingen.

Burger D, Dolivo G, Marti E, Sieme H en Wedekind C. (2015) Geslacht van het hoofdhistocompatibiliteitstype heeft invloed op de testosteronniveaus en het aantal zaadcellen bij het paard (Equus caballus).

Christakis NA and Fowler JH (2014) Vriendschap en natuurlijke selectie PNAS. 11:10796–10801.

*** De studie toont aan dat mensen de neiging hebben om vriendschappen te vormen met individuen die vergelijkbare genotypen hebben - vergelijkbaar met het niveau van vierde neven - over het hele genoom, en terwijl bepaalde genotypen positief gecorreleerd zijn (homofiel), zijn anderen negatief gecorreleerd (heterofiel) onder vrienden, met bepaalde genensets die verband houden met de reuk- en immuunsysteem die een rol spelen bij het vormen van vriendschappen, waardoor vrienden kunnen fungeren als "functionele verwanten" en suggereren dat homofiele genotypen mogelijk synergetische fitnessvoordelen bieden die de recente menselijke evolutie hebben beïnvloed.

Laurent R and Chaix R (2012) MHC-afhankelijke partnerkeuze bij mensen: Waarom genomische patronen uit de HapMap Europese Amerikaanse dataset de hypothese ondersteunen. BioEssays. 34(4):267-71.

*** It seems that

Lie HC, Simmons LH and Rhodes G (2010) Genetische onverenigbaarheid, genetische diversiteit en partnervoorkeuren bij mensen . Evolution and Human Behavior 31:8–58.

*** Deze studie onderzoekt de invloed van genetische factoren, met name het belangrijkste histocompatibiliteitscomplex (MHC), op partnervoorkeuren bij mensen. Er wordt ontdekt dat mannen de voorkeur geven aan MHC-dissimilaire vrouwen in zowel kortetermijn- als langetermijnrelaties, terwijl genetische diversiteit zowel de voorkeuren van mannen als vrouwen beïnvloedt in verschillende paringscontexten. Dit ondersteunt een significante rol voor het MHC in de partnerselectie bij mensen en suggereert dat deze voorkeuren kunnen functioneren om de genetische diversiteit bij nakomelingen te vergroten.

Lie HC, Rhodes G and Simmons LH (2010) Is genetische diversiteit gerelateerd aan voortplantingssucces bij mensen?? Animal Behaviour. 79, 4:903-909

*** Deze studie geeft aan dat bij mensen, vooral bij vrouwen, genetische diversiteit, met name binnen het majeure histocompatibiliteitscomplex (MHC), geassocieerd is met een groter paringssucces, gemeten aan de hand van het aantal seksuele partners. Dit ondersteunt het concept dat genetische factoren, mogelijk gerelateerd aan de werking van het immuunsysteem, een rol spelen in het paringssucces van mensen, terwijl er bij mannen geen significante associatie werd gevonden.

Chaix R, Cao C, and Donnelly P (2008) Is de partnerkeuze bij mensen afhankelijk van het MHC?? PLOS Genetics, 4 (9)

*** De studie geeft aan dat hoewel Europese Amerikaanse populaties de voorkeur kunnen geven aan MHC-dissimilaire partners, wat de diversiteit in het immuunsysteem van nakomelingen bevorderd, zo'n patroon niet wordt gevonden in de onderzochte Afrikaanse populatie. Dit suggereert dat de invloed van MHC op partnerkeuze contextafhankelijk kan zijn en mogelijk door verschillende factoren wordt gevormd.

Schwensow N, Fietz J, Dausmann K, Sommer S (2008) MHC-geassocieerde paringsstrategieën en het belang van algehele genetische diversiteit bij een obligate paarlevende primaat.. Evol Ecol. (22) 617-636

*** De studie onderzoekt de partnerkeuze bij de vetstaartdwerglemuur en ontdekt dat vrouwtjes de voorkeur geven aan mannetjes met een grotere MHC-genetische diversiteit en een lagere MHC-overlap, zowel als sociale als genetische vaders. Tegelijkertijd hebben de algehele genetische heterozygositeit en verwantschap geen significante invloed op de partnerselectie. Extra-paar paringen kunnen plaatsvinden om genetische incompatibiliteit te verminderen, wat wijst op een complexe interactie tussen de hypothesen van "goede genen als heterozygositeit" en "disassortatieve paring" in de paringsstrategieën van primaten.

Wedekind C (2007) Het Grote Histocompatibiliteitscomplex en de Beschrijvingen van Menselijke Lichaamsgeuren door Parfumeurs Evolutionary Psychology.5(2): 330-343

*** Dit experiment onthult een verband tussen het Major Histocompatibility Complex (MHC) en de verbale beschrijvingen van menselijke lichaamsgeuren. Het toont aan dat professionele parfumeurs tot op zekere hoogte MHC-gerelateerde lichaamsgeurcomponenten kunnen verwoorden, wat de invloed van het MHC op de menselijke olfactorische waarneming en mogelijk de partnerkeuze benadrukt, gezien de cruciale rol van het MHC in de werking van het immuunsysteem en de eerder opgemerkte impact op lichaamsgeur en partnerkeuze.

Garver-Apgar CE, Gangestad SW, Thornill R, Miller RD and Olp JJ (2006) Belangrijke histocompatibiliteitscomplex allelen, seksuele responsiviteit en ontrouw in romantische koppels Psychol Sci, 17(10): 830-835.

*** In de context van romantische koppels vindt de studie dat naarmate de proportie van gedeelde allelen van het Major Histocompatibility Complex (MHC) toeneemt, de seksuele responsiviteit van vrouwen naar hun partners afneemt, terwijl hun aantal seksuele partners buiten de relatie en de aantrekkingskracht tot mannen buiten hun primaire partners, vooral tijdens hun vruchtbare fase, toeneemt. Dit suggereert dat MHC-dissimilariteit een rol kan spelen in seksuele aantrekkingskracht en partnerselectie, mogelijk gedreven door onderliggende genetische en reproductieve strategieën om de immunocompetentie van nakomelingen te verbeteren door genetische diversiteit te behouden.

Roberts CE, Gosling LM, Carter V and Petrie M (2006) MHC-gebonden geurvoorkeuren bij mensen en het gebruik van orale anticonceptiva Proc. R. Soc. B 275, 2715–2722

*** Deze studie onderzoekt hoe orale anticonceptiva de voorkeuren van vrouwen voor bepaalde mannelijke geuren beïnvloeden, waarvan bekend is dat ze worden beïnvloed door genen in het Major Histocompatibility Complex (MHC). Eerdere onderzoeken hebben aangetoond dat de voorkeur van vrouwen voor de geur van MHC-dissimilaire mannen kan functioneren om de heterozygositeit van nakomelingen te vergroten of inteelt te minimaliseren. Interessant genoeg is ook gesuggereerd dat vrouwen die orale anticonceptiva gebruiken de geur van MHC-similaire mannen verkiezen, wat in tegenspraak is met deze logica. De studie maakte gebruik van een longitudinaal ontwerp om vrouwen te testen vóór en na het starten van het gebruik van de anticonceptiepil, waarbij hun voorkeuren werden vergeleken met een controlegroep van niet-pilgebruikers. Hoewel de studie geen significante verschillen vond in beoordelingen tussen de geuren van MHC-dissimilaire en MHC-similaire mannen tijdens de folliculaire cyclusfase in het algemeen, werd ontdekt dat alleenstaande vrouwen de geur van MHC-similaire mannen de voorkeur gaven, terwijl vrouwen in een relatie neigden naar de geur van MHC-dissimilaire mannen. Deze laatste bevinding sluit aan.

Wedekind C (2006) De Intensiteit van Menselijke Lichaamsgeuren en de MHC: Moeten We Een Verbinding Verwachten? ? Evolutionary Psychology. 4:85-94

*** Dit onderzoek onderscheidt relaties tussen een aantal MHC (Major Histocompatibility Complex) genen en de intensiteit en aangenaamheid van de lichaamsgeuren van mannen. Het ontdekte dat mannen met minstens één homozygoot MHC-antigeen niet merkbaar intensere geuren uitstoten dan heterozygoten, maar dat hun geuren door vrouwen met een verschillend MHC als aanzienlijk sterker worden waargenomen.

Pause BM, Krauel K, Schrader C, Sojka B, Westphal E, Mu¨ller-Ruchholtz W, and Ferstl R. (2006) De menselijke hersenen zijn een detector van chemosensorisch overgedragen HLA-klasse I-gelijkheid in relaties van hetzelfde en het tegenovergestelde geslacht. Proc. R. Soc. B (2006) 273, 471–478 doi:10.1098/rspb.2005.3342

*** Deze studie onthult dat mensen onbewust lichaamsgeuren waarnemen en hierop reageren van individuen met vergelijkbare HLA (Humaan Leucocytenantigeen) genetische markers, wat een cruciale rol kan spelen in sociale interacties en partnerselectie door te fungeren als subtiele sociale signalen binnen zowel dezelfde- als tegengestelde geslachtsrelaties.

Martins Y, Preti G, Crabtree CR, Runyan T, Vainius AA and Wysocki CJ (2005) Voorkeur voor menselijke lichaamsgeuren wordt beïnvloed door geslacht en seksuele geaardheid. Psychological Science, 16(9) 694-702

*** Deze studie toont aan dat seksuele geaardheid en geslacht de voorkeuren van individuen voor menselijke lichaamsgeuren beïnvloeden, waarbij heteroseksuele en homoseksuele mannen en vrouwen verschillende voorkeuren in twee keuzes laten zien wanneer ze worden geconfronteerd met lichaamsgeuren van individuen met verschillende combinaties van geslacht en seksuele geaardheid. Dit impliceert dat lichaamsgeur een factor kan zijn in de selectie van seksuele en sociale partners.

Horton R, Wilming L, Rand V, Lovering RC, Bruford EA, Khodiyar VK, Lush MJ, Povey S, Talbot CC Jr, Wright MW, Wain HM, Trowsdale J, Ziegler A, Beck S (2004) Genetische kaart van de uitgebreide mens MHC. Nat Rev Genet 5(12):889-899

*** Deze studie karakteriseert een geïntegreerde genkaart van de uitgebreide menselijke MHC, een cruciaal gebied in het genoom van gewervelde dieren voor infectie en auto-immuniteit vanwege de essentiële rol in zowel de adaptieve als de aangeboren immuniteit. Hierbij wordt de significante inhoud met betrekking tot paralogie, polymorfisme, immuunfunctionaliteit en de associatie met verschillende ziekten benadrukt, wat een uitgebreid overzicht biedt dat voortkomt uit de assimilatie van gegevens uit verschillende grootschalige studies.

Jacob S, McClitock MK, Zelano B and Ober C (2002) Paternale HLA-allelen zijn geassocieerd met de keuze van vrouwen voor de geur van mannen.. Nature Genetics, 30:175

*** Deze studie toont aan dat vrouwen verschillen in de lichaamsgeur van mannen kunnen onderscheiden die beïnvloed zijn door een enkele variantie in het HLA (humaan MHC) allel. De capaciteit van een vrouw om bepaalde geuren te onderscheiden en te verkiezen, is opmerkelijk gebaseerd op de HLA-allelen die zij van haar vader heeft geërfd en niet van haar moeder. Dit suggereert dat paternale HLA-geassocieerde geuren de geurvoorkeur beïnvloeden en als sociale signalen kunnen functioneren, zelfs ondanks een milieu van potentiële geuren die voortkomen uit verschillende genetische en culturele factoren.

Milinski M and Wedekind C (2001) Bewijs voor MHC-gebonden voorkeur voor parfum bij mensen. Behavioural Ecology 12(2):140-149

*** De studie onderzoekt de relatie tussen genotypen van het Major Histocompatibility Complex (MHC) en parfumvoorkeuren bij mensen. Ze ontdekten een opmerkelijke correlatie tussen het MHC van een individu (specifiek HLA-A, -B, -DR) en hun beoordelingen van verschillende geuren voor persoonlijk gebruik, waarbij bepaalde HLA-types (bijv. HLA-A2) consistente geurvoorkeuren vertoonden. Echter, wat betreft de voorkeuren voor de geur van een partner, was de correlatie grotendeels onbeduidend, wat in lijn is met de hypothese dat individuen parfums voor persoonlijk gebruik selecteren om mogelijk hun eigen immunogenetisch onthullende lichaamsgeuren te versterken of te amplificeren, in plaats van de waargenomen geuren van hun partners te veranderen.

Wedekind C, Seebeck T, Bettens F And Paepke AJ (1995) MHC-afhankelijke partnervoorkeuren in humans. Proc.R.Soc.Lond.B. 260:245-249.

*** Deze studie heeft aangetoond dat mensen de neiging hebben om de lichaamsgeuren van potentiële partners met verschillende immuunsysteemgenen dan hun eigen te verkiezen, maar deze voorkeur verandert voor vrouwen die anticonceptie gebruiken.

* ontdekte dat de levensvatbaarheid van sperma geassocieerd was met de HLA-ongelijkheid van partners, wat aangeeft dat cervicaal slijm mogelijk selectief de latere fusie van gameten tussen immunogenetisch compatibele partners kan vergemakkelijken..

Jokiniemi A, Magris M, Ritari J, Kuusipalo L, Lundgren T, Partanen J and Kekäläinen J (2020) Post-copulatieve genetische matchmaking: HLA-afhankelijke effecten van cervicaal slijm op de functie van menselijke zaadcellen Proc Biol Sci., doi: 10.1098/rspb.2020.1682. Epub 2020 Aug 19.

* found an increased frequency of homozygosity for HLA-E*0101 in Egyptian women with RM

Mosaad YM, Abdel-Dayem Y, El-Deek BS and El-Sherbini SM (2011) Associatie tussen HLA-E *0101 homozygotie en terugkerende miskramen bij Egyptische vrouwen. Scand J Immunol. 2011 Aug;74(2):205-9. doi: 10.1111/j.1365-3083.2011.02559.x.

* stelde een genetische risicoberekening voor die terugkerende miskramen (RM) zou kunnen voorspellen op basis van de analyse van HLA-haplotypes van koppels met een geschiedenis van succesvolle zwangerschappen of RM..

Mora-Sánchez A, Aguilar-Salvador D, Nowak I (2019) Naar een gamete-matchingplatform: het gebruik van immunogenetica en kunstmatige intelligentie om terugkerende miskramen te voorspellen.NPJ Digit Med Mar 7;2:12. doi: 10.1038/s41746-019-0089-x

* voerde een meta-analyse uit van 41 studies en toonde aan dat HLA-B-deling en HLA-DR-deling beide geassocieerd waren met het optreden van RM..

Meuleman T, Lashley LE, Dekkers OM, van Lith J, Claas FH and Bloemenkamp KW (2015) HLA-associaties en HLA-deling bij terugkerende miskramen: Een systematische review en meta-analyse Hum Immunol. May;76(5):362-73. doi: 10.1016/j.humimm.2015.02.004.

* geïdentificeerde differentiële associatie van allelen in HLA-A, HLA-B, HLA-C en HLA-DRB1 in vergelijking met gerapporteerde wereldwijde RSA-patiënten..

Shankarkumar U, Pawar A, Gaonkar P, Parasannavar D, Salvi V, and Ghosh K (2008) HLA-allele associaties bij patiënten met idiopathische terugkerende spontane abortus uit India J Hum Reprod Sci. 2008 Jan;1(1):19-24. doi: 10.4103/0974-1208.39592.

* beschrijf de relatie tussen HLA-verwantschap op individuele allelen, evenals HLA-haplotypes als indicatoren voor een verhoogd risico op zwangerschapsverlies bij Hutteritische koppels..

Ober C (1999) Studies van HLA, vruchtbaarheid en partnerkeuze in een menselijke isolaat.. Hum Reprod Update 5(2):103-107.

* resultaten van een 10-jarige studie die een verhoogd aantal zwangerschapsverlies aantoonde bij Hutterite-koppels die overeenkwamen op HLA-antigenen.

Ober C, Hyslop T, Elias S, Weitkamp LR, Hauck WW (1998) Menselijk leukocytenantigeen matching en zwangerschapsverlies: resultaten van een 10-jarige prospectieve studie Human Reproduction, Volume 13, Issue 1, Jan 1998, Pages 33–38

* toonde verhoogde percentages van terugkerende spontane abortussen aan bij Hutterite-koppels die overeenkwamen op HLA-DQA1-allelen.

Ober., Steck., Ven., Billstrand., Messer., Kwak., Beaman., Beer (1993) MHC klasse II compatibiliteit in geaborteerde foetussen en voldragen zuigelingen van stellen met terugkerende spontane abortusJournal of Reproductive Immunology, Volume 25, Issue 3, December 1993, Pages 195-207